Մի գարնան առավոտ ես արթանցա անուշ բույրից։ Ես պատրաստվեցի դուրս գալուն մեկ էլ լսեի այս ձայները․
-Տա՜ք հա՝ց, լավա՜շ, հացաբուլկեղե՜ն։
Ես միանգամից հասկացա որտեղիս է այդ անուշ բույրը։ Ես գնացի նայեմ ինչ է այնտեղ վաճառվում և տեսա մի տատիկ որը վաճառում էր հացաբուլկեղեն, և նա իր նոր թխած հացերը տալիս էր շներին։ Ես շատ հարգեցի նրան և ամբողջը գնեցի։ Այդ հացաբուլկեղենը տվեցի անտուն մարդկանց և շներին։
Արփի Խալաթյանի բլոգ 